Donderdag 9 juli

We vertrekken om 9:00 uur van de camping. De broodjes waren pas om 8:30 uur verkrijgbaar. Onze buurvrouw voor één nacht heeft ze voor ons meegenomen. Zij zijn nog onderweg naar het zuiden. Ze gaan voor de 10e keer naar het Lago di Bolsena. Maar ze weet niet of ze over München of de Fernpass gaan, Haar verhalen zetten ons (in ieder geval mij) al weer aan het peinzen over volgend jaar.
We hebben een uitstekende reis, Aan de andere kant van de weg loopt het geregeld vast maar wij kunnen eigenlijk altijd doorrijden. Vlak voor Osnabrück hebben we nog bijna rrn botsing als een dame bina de afslag mist en ons hierdoor verschrikkelijk snijdt. Het gaat maar net goed. Dan kun je er zelf niets aan doen. Het is bijna 19:00 uur als we de caravan weer op de oprit zetten.

Woensdag 8 juli

We hebben de wekker op kwart over vier gezet. Het grote voordeel van deze camping is dat de poort de gehele nacht open blijft staan. In tegenstelling tot Camping Mario waar de camping hermetisch wordt afgesloten, mat ook nog eens een breedgeschouderde bewaker voor de deur, kunnen we hier gaan en komen wanneer we maar willen. Ons doel is om reeds om 5 uur te vertrekken. En dat lukt. Precies op het beoogde tijdstip rijden we de camping af. Waarschijnlijk dus voor de laatste keer.
Onderweg naar de Autostrada beleven we nog een vreemd avontuur. Vlak voor Montevarchi worden we op een rotonde door zowel de navigatie als door de borden op een rotonde de tweede afslag opgestuurd. Op het allerlaatste moment, maar in feite al te laat, zie ik dat er waarschijnlijk een ketting voor de afslag heeft gezeten. En midden op de weg ligt een metalen paaltje. Dit maakt vrij veel lawaai als het onder de auto op en neer stuitert. Nog geen 50 meter verder eindigt de weg in een weiland. Gelukkig kunnen we keren en lukt het ons om, nadat Saakje het paaltje heeft omgebogen, deze keer zonder iets te raken de gewone weg weer te bereiken. Het is inmiddels kwart over vijf en we schrikken van de enorme drukte op de autostrada. Eigenlijk alleen maar vrachtauto’s en iedereen heeft verschrikkelijke haast. Eigenlijk nog nooit zoiets gezien.Eenmaal voorbij Firenze neemt de drukte enigszins af. Maar het blijft een zaak van zeer geconcentreerd rijden. Richting de Brenner waar een inhaalverbod voor caravans geldt overtreden we tientallen keren dit verbod. Maar we schieten heerlijk op. Eenmaal in Oostenrijk besluiten we om deze keer weer eens over de Fernpass te gaan. Bij München is het altijd druk en sta je ook vaak voor de grenscontroles te wachten. Natuurlijk is ook de Fernpass best een beetje druk, maar we kunnen toch redelijk doorrijden. En dan komt natuurlijk het probleem van het vinden van een overnachtingscamping. Uiteindelijk kiezen we voor een Azur-camping in Ellwangen. We hebben precies 840 km gereden. Niet slecht

Mooie grote plekken waar de caravan aangekoppeld kan blijven staan. Jammer genoeg is het restaurant, toch een van de puten waarop wij de camping hadden uitgezocht, gesloten. In het stadje is een prima restaurant, waar we heerlijk eten. ( Roter Ochsen) We gaan morgen weer verder

Dinsdag 8 juli

We houden ons aan de belofte. We doen vandaag in principe niets. Het is overigens opnieuw prachtig weer. De extreme hitte is wel een beetje voorbij. Dus we kunnen wel een beetje activiteiten ontplooien. We gaan als voorbereiding op de terugreis even wat dingen inslaan bij de COOP in Bucine, Hier ontdekken we nu ook een bakker die brood verkoopt waar wel zout in zit. Het zoutloze brood begint op enig moment wel te vervelen. We doen gewoon de hele dag kleine dingetjes in aanloop naar ons vertrek morgen. En verder helemaal niets. Voor het avondeten gaan we naar Ambra waar we even een pizza nuttigen. Terug op de camping ruimen we de laatste dingen op. De luifel indraaien. De spiegels op de auto en we draaien de caravan alvast zo dat we morgen meteen weg kunnen rijden. We zijn er klaar voor.

Maandag 7 juli

Zondag 6 juli

Voor het eerst deze vakantie komen we niet met een hel blauwe hemel van bed. Er is nog wel een beetje blauw maar er is links en rechts toch ook wel wat dreigend grijs. Kort samengevat. Prachtig weer voor een tochtje. We drinken eerst even een cappu bij ons ontbijt-pizzeria in Ambra. We zijn van plan de hier beschreven route te volgen. We gaan eerst richting Buonconvento maar we belanden op enig moment eerst in Asciano. Waarschijnlijk ergens een afslag gemist. In Asciano is het rustig. Slapend dorpje. We rijden vervolgens bij benadering de route zoals beschreven in het hierboven genoemde verhaal. Het is een werkelijk fantastische tocht. We zijn hier in 1997 0f 1999 geweest. Maar dat het zo mooi was wisten we eigenlijk niet meer. Je weet niet waar je moet kijken. We hebben best veel foto’s gemaakt maar er is niet een bij die ook maar enigszins in de buurt van de ongekende grootsheid komt. Bij terugkomst op de camping heeft het zowaar een beetje geregend. Inmiddels is het weer helemaal opgeklaard en zitten we lekker in het zonnetje. Morgen maar weer verder.

Zaterdag 5 juli

Vanmorgen vroeg zijn onze buren vertrokken. Gaan via Zwitserland en hopen vandaag Freiburg te bereiken. Zonder caravan mag dat geen enkel probleem zijn. Het is om te beginnen weer prachtig weer. We gaan eerst naar Ambra. Hier halen we even een brood bij de mini-market en wat vleeswaren en vlees bij de slager. Ambra is een verrassend leuk dorpje. Alleen zoals zo vaak in Italie zijn de straatjes in het cenrum brrekend op Fiat 500’s . Gelukkig gaat het allemaal weer net goed.
Er zijn langzaam maar zeker gisteravond aardig wat Italiaanse gezinnen met kleine kinderen gearriveerd. Geeft weer een heel andere sfeer aan de camping. Best gezellig.

We zwemmen en luieren en lezen maar een beetje. We gaan lekker zwemmen . Even een dagje leven als God in Italië Vanaf de bar klinkt vanaf een uur of 7 vrij harde discomuziek. Er blijkt een grande Festa gepland met Sangria. Dus enthousiaste feestgangers zoals we zijn moeten we daar na het eten beslist naar toe. De discjockey die zich op de flyers aankondigt als Star International heeft misschien betere tijden gekend maar zeker niet in deze eeuw.We zijn gast 5 en 6. En we vrezen ook dat we gast voorlaatst en laatst zijn. Toch maar een sangria geprobeerd. Wij hebben alle begrip voor de wegblijvers. Gedesillusioneerd keren we terug naar de caravan. Waar zijn de dagen van Gigliola Cinquetti; Ornella Vanoni , Patty Pravo en Mina. We hebben medelijden met de Italianen. Want wij hebben nog altijd Bonny St Clair.
Morgen maar weer verder

Vrijdag 4 juli

We gaan eerst maar eens op zoek naar een olijfperserij. We hebben zelf bij Le Caldane wel iets gekocht, maar de familie heeft natuurlijk ook nog iets nodig. We slagen in Levane een dorpje 5 km verderop. We gaan daar ook meteen maar even naar de supermarkt. Dan maar weer op weg naar de camping en een beetje in de alledaagse sleur. Zwemmen, lezen, luieren en vooralheel veel drinken. Het water op de camping is wel drinkbaar, maar beslist niet te drinken. Er gaan dus heel wat flessen water doorheen.
Vanmiddag bij het zwembad kwamen we aan de praat met mensen waarvan de vrouw op enig moment zei dat ze helemaal uit Friesland kwamen. Dus vragen waar dan? Dronrijp kennen jullie dat? Toevallig wel dus. Even aardig gepraat. Zij gaan morgen naar huis vanuit Firenze met het vliegtuig. Wij hebben nog wel iets te zien. Dus blijven nog even

Donderdag 3 juli

Om goed 12 uur besluiten we om maar weer naar de camping te rijden. De middag brengen we verder in gepast ledigheid door. Zwemmen, lezen en een beetje dommelen. In het zwembad worden we aangesproken door iemand die ons gisteren op La Vialle had gezzien. Hij herkende mij aan mijn soepel loop.

En dit is dus precies waarom ik altijd naar Italië wil komen. We zouden even een pizza gaan eten bij de pizzeria waar we vanmorgen hadden ontbeten. Dicht. Wat nu? Ik had onderweg een klein bordje bij een landwegje gezien waarop een restaurant stond aangegeven. Dus God zegene de greep. Wij op pad. 6 kilometer stijgende kronkelwegen en Saakje verwachtte niet dat er ook maar iets te vinden zou zijn. Dus wat schetst onze verbazing toen we uiteindelijk aankwamen bij een heel gezellig restaurant. Waar het ook nog een keer redelijk druk was. Wij waren er om kwart over 8, maar tot 10 voor negen bleven de eetlustigen binnendruppelen. Ik had een pizza 4 formaggi besteld. Kostte maar 7 euro. Komt ongetwijfeld in mijn top 3 van lekkerste pizza’s ooit. Saakje had een tagliata con rucola. Veel en veel te veel vlees maar ze heeft het bijna helemaal naar binnen gewerkt. Was ook heerlijk zei ze. De bediening was in handen van een oude man en een jong meisje. Hele lange looplijnen maar ze redden het wel samen. Toen ik uiteindelijk ging betalen stond in de keuken een vrouw die de 70 zeker gepasseerd was te bakken en braden. Wij komen hier deze week zeker nog een keer terug

Woensdag 2 juli

Het was al een aantal jaren onze droom, nou ja droom. We wilden eigenlijk best een keer naar La VIalla in Castiglon Fibacchi om te zien waar onze heerlijke produkten die we geregeld in ons kerstpakket krijgen vandaan komen. En nu waren we zo mooi dichtbij dat we beslist van de geegenheid gebruik wilden maken. We hadden eerst geïnformeerd naar de broodmaaltijd die op hun website genoemd wordt, maar toen hoorden we dat er ook een Toscaanse lunch tot de mogelijkheden behoorde. En dan vraag je je af of het wel iets zal zijn en wat zal het inhouden, zijn we misschien de enigen etc etc. Nou laat ik maar starten dat onze stoutste verwachtingen ruimschootes overtroffen zijn. We waren met 22 man. Duitsers; Engelsen; Italianen en een paar Nederlanders. Naast de eettafel was een soortement buffet ingericht waar werd begonnen met een wijnproeverij en allemaal bijpassende hapjes. Te veel om op te noemen.

Stukjes Pizza, verschillende soorten pecorino ( oud en jong) ; gedroogde tomaat met artisjok; heerlijke salami enz enz. Je kon zoveel wijn krijgen als je wilde. Er waren nu al mnsen die steleden dat ze nog moesten rijden. Dat was geen probleem volgens de gastheer. Het eten zou ruim drie uur duren. Dan was de wijn wel weg. Het was de bedoeling dat we tijdens deze opening met elkaar gingen proosten en verder kennismaken. Leuk idee. Hierna aan tafel. We begonnen met antipasti. Verschillende crostini; fritatata con aglio et pecorino en tenslotte ricotta alforno. Toen waren we eigenlijk al vol. Vervolgens Pappardelle al ragout di cinghiale (wildzwijn) Toen door met Gebraden kip in groenten etc etc. Hierbij werden gebakken aardappel geserveerd. Het dessert bestond uit Crostata (soortement toastjes met lekkers) en diverse koekjes zoals Bruto ma Buone, cantucci etc. Hierbij werd natuurlijk heerlijke vin Santo geserveerd. Ik heb geloof ik nog vergeten te vermelden dat je tijdens het hele inderdaad uren durende genieten iedere soort wijn kon bestellen. Om te eindigen had je nog te keus tussen een gewone grappa of een stravecchia. (hele oude)
Het was jammer dat we vervolgens heel snel weg moesten want het rommelde al geruime tijd en het werd steeds donkerder. Onderweg werden we getroffen door een zware hagelbui en de takken vlogen van de bomen. Op de camping was het droog gebleven en alles stond nog. Wel jammer dat ik hier bemerkte dat mijn telefoon waarschijnlijk nog bij La Vialla lag. Dus meteen weer rechtsomkeert gemaakt en maar weer naar La Vialla gereden. Een prachtige dag. Blij dat we dit gedaan hebben.
Morgen eerst met de auto naar de garage om de lamp te laten repareren en dan maar weer eens zien of daar verder in de buurt nog iets valt te beleven

Dinsdag 1 juli

We vertrekken vroeg vandaag. We willen het een en ander gaan bekijken en dan niet te laat terug zijn vanwege de verwachte hitte. We rijden achtereenvolgens naar Pienza, La Capella della Madonna di Vitaleta, San Querico d’Orcia en les Bagni di San Filippo. Het is overal even mooi maar we genieten vooral van de Val d’Orcia. Wat een gebied. Morgen voeg ik wel een paar foto; s toe. Nu ikn de rust

Maandag 30 juni

Ik had vanmorgen plotseling een helder idee. Waarom zou ik alles met betrekking tot de vervanging van de autolamp zelf gaan uitzoeken terwijl ik gebruik kan maken van de Mercedes-Benz 24/7 hulpdiensten. Rond half acht had ik al contact met de hulpdienst. Echt keurig hoe zij dan alles oppakken. Zij zoeken de dichtstbijzijnde dealer voor je en nemen rechtstreeks contact op met de Italiaanse collega-organisatie, die dan weer een afspraak voor je bij de garage regelen. Als we even over negen aankomen worden we al verwacht. We worden ontvangen door een receptioniste die minimaal met behulp van een stuk of wat schoenlepels in haar jurkje moet zijn geholpen. Op haar nimaal 15 cm hoge stiletto’s lijkt ze vrij lang. Ze verwijst ons naar de juiste ingang. En hier begint het ambtelijke Italiaanse leven. Er moet heel wat in de computer worden ingevoerd alvorens er een half uur later een opdrachtformulier uit de printer rolt. Wij worden naar de koffiecorner verwezen en men gaat er mee bezig. De koffie is naar Italiaanse begrippen niet bijzonder. En net als we denken dat de auto weer klaar is, komt de mededeling dat de lamp niet op voorraad is. Hij komt of dinsdag of woensdag, dus we spreken af dat we donderdagmorgen weer voor de deur staan.

We besluiten om naar Cortona te rijden nu we toch in de buurt zijn. Het stadje ligt vrij hoog maar gekukkig zijn er een paar roltrappen die ons een eind op weg helpen. wie het boek van Frances Mayes heeft gelezen weet al heel veel over de stad ,haar inwoners en haar geschiedenis

We lunchen in een leuk uitziend restaurant, maar het houdt niet over. Jammer. We zouden nog allerhande dingen gaan bekijken, maar we besluiten om terug te gaan naar de caravan. Even lekker een dagje rustig aan

zondag 29 juni

We hebben vannacht uitstekend geslapen. Het koelde na zonsondergang best lekker af en het was ook echt stil op de camping. Na het ontbijt rijden we naar de COOP in Bucine voor een paar boodschappen. Na de koffie vertrekken we naar Civitella. Op nog geen kilometer buiten de camping krijg ik de mededeling in de display dat mijn linker dimlicht het nu heeft begeven. De dag voor de vakantie heb ik de rechter laten vervangen, maar het was volgens de wekrplaats in Leeuwarden helemaal niet noodzakelijk om de linker dan ook meteen te doen. Echt balen. Morgen maar eens bellen wat de mogelijkheden zijn.
In Civitella belanden we midden in een herdenkingsbijeenkomst. Een snelle blik op internet leert dat hier op 29 juni een enorme slachting heeft plaatsgevonden. Alle mannelijke inwoners van het stadje zijn die dag op het dorpsplein geëxecuteerd. Schrikbarend wat de Duitsers hier in deze regio hebben aangericht . Verdere informatie over deze gebeurtenis vind je hier

Een beetje triest vervolgen we onze tocht en laten ons door de routeplanner terugleiden naar de camping. Eerst mooi asfalt maar wel smal. Toen ging het over in Strada Bianchi. Gewoon vlak dus best te doen. Toen waren er plotseling alleen nog maar rotsblokken en kuilen waar we met de caravan wel in konden verdwijnen. En geen mogelijkheid tot keren. Echt steil naar beneden totdat na een dikke kilometer de weg plotseling alleen nog rotsblokken was. Daar kon ik gelukkig toch keren en toen weer omhoog. Er is een god. Vaak de bodem geraakt denk ik. Weet ik wel zeker maar geen alarm in de auto. By far de spannendste kilometers in 55 jaar buitenlandse reizen. Dit is iets wat we nooit meer zullen vergeten.
Eenmaal op de camping de centimeter dikke kalklaag van de auto gespoeld. Hij was niet echt wit maar zwart.
We zwemmen even lekker en rusten wat uit van alle spanningen. Morgen eerst maar eens even zien wat we aan de kapotte koplamp kunnen doen. Ik denk niet dat het verstandig is om zonder licht door de zeer vele tunnels te rijden

Zaterdag 28 juni

Het is precies 7:00 uur als we de camping afrijden. 14 best mooie dagen met slechts één dag waarop het zo nu en dan een beejte heeft gemotterd. Verder vrijwel alleen zon en nog ereens zon. Mooie tochten gemaakt. Vrijwel iedere dag gezwommen en veel gefietst. Verschillende keren lekker uit eten geweest en ter verhoging van de feestvreugde ook nog eens twee keer verhuisd. Je maakt wat mee op je oude dag.
Het is tot Modena vrij rustig op de weg. Aan de andere kant staat het verkeer een paar keer stil. Wij toeren lekker door en rijden in de eerste stint van bijna 2 en een half uur precies 200 km. Het wordt langzaam aan drukker en vanaf Bologna begint de lange reeks van tunnels. Ondanks dat we wel steeds door kunnen rijden schiet het niet echt meer op. De laatste bijna 200 km gaan in drie en een half uur. We bereiken camping La Chiocciola in Capannole om 5 minuten voor 1. Net op tijd want anders hadden we tot 3 uur moeten wachten. De camping ziet er eigenlijk een beetje verwaarloosd uit. Het is net alsof er al jaren geen onderhoud is gepleegd. De receptioniste Emily (niet die van Hot Chocolate) is echter zeer enthousiast en dat maakt veel goed. We kiezen voor plaats 36. Deze heeft vrij veel schaduw en dat hebben we zeker nodig. Jammer genoeg raakt de caravan bij het op zijn plaats zetten met beide wielen in een kuil en dat kan de mover beslist niet aan.Met de nodige hulpmiddelen krijgen wij hem uiteindelijk wel op zijn plaats. We doen vrij lang over het verder afbouwen en gaan ook nog even lekker zwemmen. De andere receptioniste Diana (niet die van Paul Anka) verzorgt veel informatie en is het roerend met mij eens dat there is a little need of renovation. W@e zullen het beleven.

Vrijdag 27 juni

We fietsen met Geert en Hillegonda naar Pergine. Blijft een prachtige tocht langs het meer. Als er geen markt is, lijken Italiaanse steden en dorpjes uitgestorven. We drinken koffie bij Ristorante El Moro. Blijft voelen als thuiskomen. We zijn hier nu al voor de 4e of 5e keer wezen koffiedrinken in de loop der jaren en ontdekken nu pas dat er ook nog een tuin is waar eten wordt geserveerd.

Aangekomen bij de fiets bleek de sleutel op de pakjesdrager te liggen. Humor. Gelukkig staan de Italianen bekend als het minst criminele volk van Europa. Anders hadden we weer een probleempje gehad. We maken alles klaar voor vertrek en gaan niet te laat slapen

donderdag 26 juni

Het einde van onze periode in Noord-Italie nadert met rasse schreden. Nog slechts twee dagen voor wij afreizen naar Toscane. Een kleine 400 km volgens de routeplanner. Benieuwd hoe druk het zal zijn op zaterdag.

Triest omi n de LC de overlijdensadvertentie van Johannes van der Ploeg te lezen. Een van de weinigen met wie ik nog wel eens over de goeie oude jongensperiode kon praten. Verder was hij jarenlang omroeper op de PC. Een paar jaar geleden zijn leuke vrouw Tjitske verloren en nu zelf weg. Nog maar 75 jaar.
We doen vandaag rustig aan. We hebben aan het eind van de morgen een paar boodschappen gehaald en ons verder een beetje in de buurt van de caravan opgehouden. Om half nog even lekker afgekoeld in het zwembad. Het water is langzamerhand aardig aan het opwarmen. Vanavond even een stukje wandelen en dan een Italiaans ijsje bij de ijssalon op de boulevard. En dan morgen langzaam maar zekee de zaak een beetje opruimen.

Woensdag 25 juni

Het is precies 9:00 uur als we bij de fietsverhuurder op de stoep staan. DHL heeft nog steeds niet aan haar verplichtingen met betrekking tot Hillegonda haar accu voldaan. En zewillen natuurlijk wel eens een eindje fietsen. Bij de fietsenverhuur worden we geconfronteerd met een uitstalling zoals Auke Rauwerda in de goede oude tijd. Maar de baas weet precies waar alles ligt en ik vertrek even later op de fiets richting camping. Onderweg zie ik de tot dusver mooiste Italiaanse vrouw aankomen met haar hond. Zij lacht; ik lach. Tegelijkertijd roepen we buongiorno. En in mijn enthousiasme roep ik er achteraan “Che Bellezza” (wat een schoonheid) Zij lacht en zegt”Il Cane? “( de hond?) We vervolgen beide lachend onze weg
Na de koffie stappen we op de fiets richting Borgo. De markt stelt niet zo veel voor, maar er is altijd volk op de been en er heerst een gezellige sfeer. Op de terugweg even via de bici-grill en dan weer naar de camping. DHL heeft inmiddels gebeld. Gisteren hadden ze al gemeld dat er geld in het pakket zat. Was erg verdacht. Dit klopte volgens Geert en Hillegonda beslist niet. Maar even later kwam DHL met de conclusie dat Lithiumaccu’s helemaal niet vervoerd mogen worden met het vliegtuig. En Jorrit komt met het verhaal dat hij voor alle ongemak een briefje van € 50 op de accu had geplakt. Maar al met al geen accu. Hij blijft tot 23 juli in het depot. Als ze hem voor die datum niet ophalen wordt hij vernietigd. We zijn nog langs de fietsenverhuur gereden en gezegd dat de huur met een week wordt verlengd. Nessuno problema. Opgelost. Morgen weer verder

Dinsdag 24 juni

We vertrekken om even over 9 richting Lazise. Geert rijdt en het is best aardig druk op de weg. Lange rijen vrachtauto’s aan beide kanten. Het is bijna half 11 als we de auto op het parkeerterrein zetten. Het is warm, eigenlijk best een beetje tegen het hete aan. We drinken even koffie op een terrasje aan de haven. We slenteren lekker door de heel gezellige winkelstraatjes. Zo tegen kwart over twaalf hebben we het wel weer gezien en gaan naar Le Caldane in Cola. We doen ons tegoed aan een pinso en een tagliere. Ouderwets lekker. Niet geheel verstandig drinken we er een Spritz Aperol bij. Dit gekoppeld aan de grote hitte leidt tot een ernstig vermoeid reisgezelschap.We hebben nog even het wilde plan om nog naar Sirmione te gaan, maar na een half uurtje uitbuiken onder de bomen in de tuin van Le Caldane besluiten we om toch maar weer richting camping te rijden. Het is kwart voor vier als we weer in Caldonazzo zijn. Nog even zwemmen en dan lekker in de rust. Het was opnieuw een ernstig vermoeiende dag.

Maandag 23 juni

Het begin van een nieuwe week. En verrassend genoeg schijnt de zon volop. We doen gewoon rustig aan. We fietsen even naar de COOP en verder maar weer la Dolce far niente. In de loop van de middag trekt het wat dicht. Het blijft opnieuw bij dreigen en het klaart later ook al weer op. Niet te laat op bed, want morgen gaan we naar het mooie Lago di Garda

Zondag 22 juni

Opnieuw een stralende dag. We hebben heerlijk geslapen op onze nieuwe plek. Geen lawaai van langsrazende auto’s en motoren. Wat een genot. Na de koffie stappen wij op de fiets en rijden richting Pergine. Omdat we zoals gebruikelijk de juiste afslag missen, belanden wij uiteindelijk in een klein dorpje Rocogno. Dit is aan het einde van een korte maar toch wel steile klim. In het dorpje is vrijwel niets te doen. Alles is oude en vooral verstild.
Dus maar weer rustig terug in de afdaling. Ook in Pergine is op zondag weinig te beleven. Heel Italie is aan het wandelen oen fietsen of ligt aan de oevers van de verschillende meren. We stoppen bij het terras waar gisteren het huwelijksfeest werd gevierd en genieten van een Sprits Aperol en een schaaltje chips en pinda’s. Het is een prachtig beeld van families en vrienden die op dit soort dagen bij elkaar komen. Iedereen is weer dressed to the occasion, waarbij het opvalt dat de bovenstukje steeds kleiner worden of de borsten groter. Een grote parade. Je pikt de enkele Nederlander of Duitser er zo uit. Vrij saai
We zwemmen even lekker in het na het vertrek van alle schoolgaande kinderen rustige zwembad en drinken vervolgens een cappuccino op het terras. Rond half vijf komen Geert en Hillegonda aan voor hun vakantie. Geert had de zware taak om te zorgen voor de i-pad snoertjes en de accu’s van de e-bikes. Jammer genoeg ligt de accu van Hillegonda haar fiets nog thuis op de warmtepomp. Dit leidt tot enige lichte spanning. ’s Avonds eten we we bij Europa. Het was weer een bewogen dag.

Zaterdag 21 juni

We beginnen de dag met de geplande verhuizing. Ik heb om 8:00 uur al even gekeken of de plek al vrij is. En dat is inderdaad het geval. Daarom besluiten we om eerst maar te gaan verhuizen en pas daarna te ontbijten. Het verhuizen begint al een beetje routine te worden. Op de plek aangekomen besluiten we de caravan in de lengterichting neer te zetten. Zo hebben we ’s Morgens schaduw van de luifels en later op de dag voldoende schaduw van de beide bomen op onze plek. We gaan een stukje fietsen met als doel even op een terras wat te eten of te drinken. Terwijl we bezig zijn onze fietsen op slot te zetten, arriveert plotseling een bruiloftsstoet van zeker 50 mensen. Prachtige pakken en jurken, maar voor ons reden om de fietsen maar weer van slot te halen. Het wordt zo wel heel druk op het terras en we vrezen dat de bediening de handen er ook wel vol aan zal hebben. Volgende keer maar weer eens zien. We fietsen langs de volledig verbouwde COOP voor een paar boodschappen. Verder gaan we vandaag lekker rustig aan doen. Het is vakantie tenslotte

Vrijdag 20 juni

Na een week vol actie (wel in vakantietempo-) vandaag een beetje rustig aangedaan. Vanmorgen was het hier in Caldonazzo markt. Stelt helemaal niets voor, maar toch een gelegenheid om even op een terrasje een bakje cappuccino te nuttigen. Daarnaast even een gebraden kip van het spit aangeschaft zodat de inwendige mens ook weer verzorgd is voor vandaag. Verder een beetje zitten lezen en luieren . Het is vandaag weer erg drukkend warm. We treffen al voorbereidende werkzaamheden voor onze verhuizing morgen.. Het rommelt al een tijdje verderop in de bergen, maar het lijkt ons opnieuw voorbij te gaan. We wachten het wel af

Donderdag 19 juni

En inderdaad. Het is vandaag een geweldige dag geworden. Langzaam maar zeker kruipt het kwik steeds verder boven de 30 C. Saakje vreest al met grote vreze. In de loop van volgende week wordt het volgens de verwachting 35 graden. En de verwachting voor Capannole waar we volgende week naar toe gaan ligt op 37 graden. Het wordt nu wel tijd dat we er aan beginnen te wennen.
We zijn vandaag naar de verschilleden hoogvlaktes bij de Monte Vezzana geweest. Prachtige landschappen en het geheel straalt een ongelooflijke rust uit. We zijn onderweg gestopt bij het Lago di Laverone. Een leuk bergmeer met strandjes en horeca gelegenheden. Deze hele regio lijkt overigens meer op wintersport dan op zomers vertier gericht. We rijden verder tot we bij Rifugio Rivetta zijn, waar we genieten van een overheerlijke lunch. Saakje jiest bijna traditioneel voor de Goulashsoep en ik kies de Formaggio fritto con polenta et funghi. Werkelijk heerlijk. We nemen een espresso na en belanden even later bij Malga Zucho. Hier twee stukken kaas gekocht. Verder gereden door deoverweldigende natuur en omstreeks half vier waren we weer op de camping. Best wel moe. Dus even een powernap en zwemmen om te herstellen. Nu lekker lezen en genieten van meloen en rauwe ham. Alweer een mooi dag. Morgen verder

Woensdag 18 juni

Ik zit rustig voor de caravan dit stukje te schrijven. De westelijke hemel kleurt prachtig rood. Het dreigt morgen opnieuw een mooie dag te worden. We treffen het geweldig. vanmorgen na de koffie zijn we naar Borgo valsugana gefietst. Het blijft een mooie tocht langs de Brenta met zo nu en dan een heuveltje door een stukje bos. Het was vanmorgen al aardig warm en dan is 34 km best een stukje inspanning. Maar we hebben het weer gehaald. Ons favoriete koffieadresje was dicht wegens vakantie maar we vonden al snel een minstens evengoed plekje. De echte Italiaanse cappuccino is toch verschrikkelijk lekker. Alleen geen gebak deze keer.

Op de terugweg even verkoeling gezocht onder de lindebomen bij de Bicigrill. Allebei een Vino Frizzante en een pizzette gedeeld. Omstreeks 4 uur hebben we eerst genoten van een ijsje op het terras van het zwembad waarna we even verkoeling in het water hebben gezocht. En nog gevonden ook.
Morgen gaan we een tochtje maken naar een hoogvlakte hier in de buurt. Zin in!!!

Dinsdag 17 juni

En daar zijn we alweer een week onderweg. Het is weer voorbij gevlogen.Vannacht werden we om 2 uur toch nog weer verrast door een klein buitje. Binnen 5 minuten hadden we de fietsen onder de luifel en ook het tafeltje etc. Na uiterlijk 6 minuten was het byuitje voorbij en is het verder droog gebleven. Na de koffie zijn we bij Pergine de bergen ingereden. Via een lange omweg zijn we uiteindelijk in Baselga di Pine beland. We zijn deze keer niet bij de ijsbaan geweest. Dat viel de vorige keer toch wel aardig tegen. De tocht voerde ons door een prachtig landschap met bossen maar ook mooie vergezichten. We hebben de korte route terug genomen en zijn nog even wezen zwemmen. Na het avondeten op de fiets gestapt en nog een mooie fietstocht gemaakt. Het was al ruim na 9 uur toen we weer op de camping waren. Onze buren zijn al druk aan het inpakken en vertrekken morgenvroeg. Wordt het toch een beetje rustiger van al viel de overlast uiteindelijk toch wel mee.
Morgen is het markt in Borgo en we vrezen dat die zonder onze aanwezigheid niet door zal gaan. Dus we moeten die kant maar weer op

Maandag 16 juni

Zondag 15 juni

We worden wakker in een zonovergoten Italie. De regenbuien van gisteren hebben wel wat stof weggespoeld, maar het is meten weer volop zomer. Saakje is vannacht lang wakker gebleven. Achter onze plek loopt een verbindingsweg tussen campings en bars en daar is het zaterdagavond altijd groot feest. Ik heb er gelukkig helemaal niets van mee gekregen, maar Saakje is er best een beetje gestresst van. Dus maar weer een mail naar het bookingsoffice of we opnieuw kunnen verhuizen. Dat kan maar pas vanaf volgende week zaterdag.. Dus maar even door de zure appel heenbijten.
we zijn vanmorgen wezen fietsen richting Borgo. Prachtig fietsweer. Op de terugweg even aangestoken bij de Bici-grill tradioneel Een ijskoude Vino Frizzante della Spina en een piadino. Een keer op de camping weer afgekoeld in het zwembad. Verder de dag in ledigheid doorgebracht. (en zo hoort het ook op vakantie)

Zaterdag 14 juni

.

Al snel ontdekken we dat onze buren een ernstig lichamelijk en geestelijk gehandicapte zoon hebben. Hij laat zeer geregeld van zich horen met luide oerkreten. Ze gaan gelukkig geregeld met hem op pad en waarschijnlijk zit hij ook vaak binnen in de caravan. Ze gaan woensdag naar huis. Anders waren we zeker in voor opnieuw een verhuizing.
Het is vandaag overigens een andere warmte dn tot nu toe. Meer drukkend en vochtig. We gaan twee keer zwemmen en eten een patatje aan de rand van het zwembad. er zijn vandaag veel Duitsers die vertrekken. De Pinkstervakantie zit er weer op.
In de loop van de middag trekt de lucht helemaal dicht en de voorspelling luidt dat het tegen 18:00 uur wel eens kan gaan regenen en onweren. Voor alle zekerheid zet ik een paar extra scheerlijntjes aan de luifel en zet de zijkant aan de windzijde er ook nog in. Precies op tijd. Om 18:00 uur begint het te stortregenen. Gelukkig heeft Pluvius er ruim een uur later weer genoeg van en is het weer droog. Verder dan een beetje gerommel heel in de verte is het onweer niet gekomen. De verwachting voor morgen is weer uitstekend. We zijn er klaar voor

Vrijdag 13 juni

Een hete dag en vooral een rustige dag. Het is werkelijk prachtig weer en we genieten volledig van het Dolce far Niente. We installeren de Sun Blocker aan de luifel en verder pendelen we tussen de schaduwrijke plaatsen op ons plekje.
’s Avonds eten we bij Ristorante Europa. Echt genieten. Niet alleen van het eten maar ook van het echte Italiaanse leven. Hele Italiaanse families, maar ook een groepje van 10 oudere vrouwen en verderop een groepje van 5 mannen. Iedereen gewikkeld in prachtige enthousiaste gesprekken. Een lust om naar te kijken.

Donderdag 12 juni

Wij hebben best goed geslapen. We lagen er al ruim voor 9 uur in en hebben geslapen tot 10 voor 7. Uiteindelijk dus best vermoeiend zo’n dagje autorijden voor 2 70-plussers. Maar we gaan er vandaag weer vol goede moed in. Het is 20 voor acht als we de autobaan weer oprijden.

Nog steeds niet verschrikkelijk druk, maar je merkt wel dat in de buurt van Ingolstadt en M‼nchen komt. Maar we kunnen de hele tijd rustig doorrijden. Ook de rondweg bij M‼nchen geeft geen enkel probleem. Ik heb vanmorgen nogmaals met Camping Mario gebeld, maar men kan geen enkele garantie bieden dat er een plaats vrij is. We rijden toch maar door. Om even voor twaalf uur krijgen we een mail van het bookingsoffice dat ze een plekje voor ons vrijhouden. Een hele geruststelling.
We vorderen gestaag en er wordt op de hele route geen Stau gemeld. Vanaf dreieck Inntal wordt er tot de Oostenrijkse Staatsgrenze voor vrachtwagens met Blockabfertigung gewerkt. Mert als gevolg dat er vanaf het bordje Kufstein nog 28 km tot de grens een lange rij vrachtauo’s stil staat. Wij kunnen er gelukkig gewoon langsrijden.

Woensdag 11 juni 2025

De eerste dag van onze vakantie. Saakje is sinds gistermiddag niet helemaal fit. Of misschien wel helemaal niet fit. Ze hoest zich uit elkaar en voelt zich ook wat koortsig. Een slechte nacht derhalve.We zijn al wakker om goed twee uur en het lukt daarna niet echt meer om in slaap te komen. Om 10 voor vier besluiten we om er maar uit te gaan en ons klaar te maken voor vertrek.
Het is precies 5 uur als we de oprit verlaten. Het is prachtig rustig weer en combinatie voerlt uitstekend aan. De kogeldruk was gisteren rond de 70 kilo. Ideaal. Het is verrassend rustig op de weg en eigenlijk verloopt de gehele reis voorspoedig. We rijden slechts één keer een paar kilometer stapvoets maar komen geen enkele file tegen. Het is nog niet eens half 4 als we onze overnachtingsplaats Greding oprijden. 780 kilometer in goed 10 uur. Wij zijn trots.